بررسی موانع اقتصادی و غیر اقتصادی تولید صنایع استان تهران از دیدگاه مدیران آنها

مهمترین مشکل اقتصادی که سبب رکود در اقتصاد ما شده، ساختار نامتناسب تولید است. موانع تولید و رشد اقتصادی به کمک دو نوع عامل- اقتصادی و غیر اقتصادی- مشخص می شود. بنابراین ضرورت دارد تا با مطالعه بیشتر در زمینه عوامل موثر بر تولید و اولویت بندی آنها بستر مناسب برای تولید بخش صنعت را در سالهای آتی را فراهم ساخت. در بیشتر مطالعات به بررسی یکی از موانع بر تولید پرداخته شده است. در این مطالعه مجموعای از موانع اقتصادی در نظر گرفته شده است. هدف این مطالعه بررسی موانع اقتصادی و غیر اقتصادی بر تولید صنایع با استفاده از آمارهای بدست آمده از تولییدکنندگان استان تهران در بخش صنعت می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، تمامی تولیدکنندگان صنتعی در استان تهران می باشد. آمارهای مورد نیاز برای این تحقیق از طریق مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و حجم نمونه متناسب با روش تحلیل عاملی و متناسب با متغیرهای تعریف شده است. برای محاسبه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار spss استفاده شده است. با استفاده از تحلیل عاملی به آزمون این فرضیه که عوامل غیر اقتصادی موثرتر از عوامل اقتصادی است پرداخته شد، 5 عامل استخراج گردید: عامل اول مربوط به مشکلات مربوط به نیروی کار، فرسوده بودن ماشین آلات، بالا بودن هزینه تولید، غیر کارشناسی بودن ارزیابی اقتصادی اولیه ی طرحها؛ عامل های دوم و سوم مربوط به موانع غیر اقتصادی شامل عدم اهمیت تولید نزد مسئولین ذیربط و توجه بیشتر به موارد غیر تولیدی، وجود فرهنگ غیر تولیدی در بین مسئولین و تصمیم گیران، تغییر مکرر قوانین، مقررات و سیاست های دولت؛ عاملهای چهارم و پنجم مربوط به موانع اقتصادی شامل افزایش هزینه های تولید به دلیل حذف ناگهانی یارانه های تولید، تورم و بی ثباتی در قیمتها، کمبود نقدینگی، کمبود یا فقدان بازار فروش برای تولیدات واحدهای تولیدی می باشد. در نهایت درصد واریانس توضیح داده شده توسط موانع اقتصادی بیشتر از موانع غیراقتصادی است.